ΗΤΑΝ Παρασκευή απομεσήμερο και γύριζε κατάκοπος απ’ τα χωράφια. Στο σπίτι τον περίμεναν δουλειές. Αύριο ήταν Πάσχα. Αρνιά, βαψίματα, συγύρισμα το σπίτι. Όλοι θα του φορτώνονταν. Όμως, τι θέλουν τόσος κόσμος μαζεμένοι στον δρόμο για τον Γολγοθά;
Πάλι κάποιον θα πηγαίνουν για εκτέλεση. Και γιατί τον πλησιάζουν εκείνοι οι δύο Ρωμαίοι στρατιώτες;
‒ Τι θέλετε;
‒ Έλα μαζί μας! Θα κουβαλήσεις τον σταυρό εκείνου του ξεθεωμένου. Δεν μπορεί. Εσύ γεροδεμένος, μπορείς. Άντε να τελειώνουμε, πριν μας πάρει η νύχτα!
Έτσι, ο Σίμων ο Κυρηναίος ακολούθησε τον Χριστό κουβαλώντας τον σταυρό του Κυρίου του λίγες εκατοντάδες μέτρα μέχρι τον τόπο του Κρανίου. Ακολούθησε τον Χριστό όταν όλοι οι άλλοι τον είχαν εγκαταλείψει. Ακολούθησε τον Χριστό όταν όλοι γύρω του τον χλεύαζαν. Ακολούθησε τον Χριστό στην κοιλάδα της σκιάς του θανάτου και όχι στο όρος της Μεταμόρφωσης.
Όμως ετούτος ο κρυφός μαθητής με τη συμπεριφορά του αναδεικνύει την εικόνα του αυθεντικού μαθητή του Χριστού, όπως ο ίδιος ο Κύριος την περιέγραψε: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί».
Την ίδια εντολή δίνει και σ’ εμάς ο Χριστός σήμερα, που γιορτάζουμε τη σταύρωσή του. Γεννιέται όμως ένα καίριο ερώτημα: Γιατί ν’ ακολουθήσω έναν σταυρωμένο Χριστό;
Η απάντηση που βγαίνει έχει πέντε σημεία:
1. Γιατί, μονάχα πάνω στον σταυρό θα γνωρίσεις ποιος πραγματικά είναι ο Χριστός.
Όταν ο εκατόνταρχος και οι στρατιώτες του που φύλαγαν τους σταυρωμένους είδαν το σεισμό, το σκοτάδι και τα άλλα φαινόμενα αναφώνησαν: «Αλήθεια, αυτός ήταν Υιός Θεού» (Μτ 27,54).
Πότε πριν οι εθνικοί αλλά και οι Ισραηλίτες είχαν αναγνωρίσει τον Ιησού ως Υιό του Θεού; Μόνο πάνω στο σταυρό.
Θέλεις να δεις ποιος πραγματικά είναι ο Χριστός; Κοίτα στον σταυρό. Ένας αδύναμος θνητός, αλλά συνάμα ο άγιος Υιός του Θεού. Ο Παύλος αργότερα θα πει πως επάνω στον σταυρό ήταν ο Θεός ο ίδιος, που συμφιλίωνε τον άνθρωπο με τον εαυτό του.
Είναι απόλυτα φυσικό ένας Θεός ν’ αναστηθεί. Το θαύμα είναι όταν ένας Θεός πεθαίνει πάνω στον σταυρό.
2. Γιατί, μονάχα ένας σταυρωμένος Χριστός μπορεί κι εσένα να σε καταλάβει.
Μη θαρρείς πως είναι εύκολη η χριστιανική ζωή.
Θα βρεις κοιλάδες και φαράγγια σκοτεινά. Βαθιά ποτάμια κι άνυδρους τόπους.
Μέσα στην οδύνη του θανάτου, μονάχα ένας που πέθανε, μπορεί να σε νιώσει και να σε νοιαστεί….
3. Γιατί, μόνο τότε θα μάθεις πόσο αδύναμος είσαι.
Μονάχα έτσι θα νιώσεις τη δική σου αδυναμία, και βλέποντας τη δική σου αδυναμία, εκτιμάς τη δύναμη που σου δίνει ο Κύριός σου.
Ακολουθώντας ένα σταυρωμένο Χριστό, νιώθεις κάθε δική σου κομπορρημοσύνη να διαλύεται.
4. Γιατί, μόνον έτσι θα μπορέσεις κι εσύ να καταλάβεις τους άλλους.
Έχεις τα υλικά σου αγαθά, ζεις μέσα στην ευημερία σου, απολαμβάνεις την ειρήνη στη χώρα σου. Έχεις την υγεία σου, τις καταθέσεις σου, τα σπίτια σου, τα εξοχικά σου, τα αμάξια σου, την τεχνολογία σου, τις ανέσεις σου, τις μετοχές σου, τα πάντα σου…
Πότε θα τα ξεχάσεις όλα για ν’ ακολούθησες ένα σταυρωμένο Χριστό, που δεν είχε πού να γείρει το κεφάλι;
5. Γιατί, αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στη δόξα.
Πολλοί μέσα στους αιώνες αναζήτησαν τον δρόμο για τη δόξα.
Αυτοκράτορες, βασιλιάδες, κατακτητές πριν και μετά τον Χριστό.
Ρώτησε κι ο Πέτρος να μάθει τον δρόμο –Κβο βάντις Ντόμινε;– και δεν μπορούσε να δει τον δρόμο του Πάθους.
Στη δόξα πηγαίνω, σου λέει ο Κύριος, αλλά από τη «βία ντολορόζα», τον δρόμο της θλίψης και της ντροπής… Προς τη ζωή πορεύομαι –σου λέει– αλλά από τον δρόμο του θανάτου…
Στη ζωή της καρποφορίας των απέραντων λευκών χωραφιών αν θες να πας κι εσύ, πρέπει να πάρεις τον δρόμο της ασημαντότητας ενός σπόρου, που έπεσε και σάπισε μέσα στη γη.
Να γιατί πρέπει ν’ ακολουθήσεις έναν σταυρωμένο Χριστό.
ΧΑΡΗΣ Ι. ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗΣ