Γράφει Θωμάς Μέντορας
Καθώς ρίχνουμε μια ματιά στον κόσμο μας σήμερα βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα γύρω μας που μας φαίνονται «άδικα». Κάποιος ρωτάει: «Αν ο Θεός είναι Θεός αγάπης, γιατί η γυναίκα μου να υποφέρει από καρκίνο; Πάντοτε στη ζωή της προσπαθούσε να κάνει το καλό…» Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε ότι η ικανότητα της αντίληψής μας είναι περιορισμένη και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τις δοσοληψίες του Θεού με τον άνθρωπο. «Πόσο απέραντος είναι ο πλούτος, η σοφία κι η γνώση του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι αποφάσεις Του κι ανεξιχνίαστα τα σχέδιά Του! Ποιος γνώρισε τη σκέψη του Κυρίου; Ποιος μπόρεσε να γίνει σύμβουλός Του;» (Ρωμαίους 11: 33, 34).
Μερικές φορές, ο Θεός επιτρέπει τη θλίψη για ν’ αποσπάσει την προσοχή μας. Οι άνθρωποι πάντα όταν έχουν δοκιμασίες στη ζωή τους στρέφονται στον Θεό. Γνωρίζω κάποιον άθεο ο οποίος δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τα πνευματικά πράγματα μέχρις ότου έπαθε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό του. Κι ήταν εκεί, πάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου που αναγκάστηκε να σταματήσει για να σκεφτεί και να κοιτάξει προς το Δημιουργό του. Δέχθηκε τον Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα, καθώς υπέφερε από τα τραύματά του.
Άλλες φορές πάλι, ο Θεός θέλει να μας δείξει τη χάρη Του. Ο απόστολος Παύλος είπε, «Γι’ αυτό χαίρομαι για τα παθήματά μου, για τις βρισιές, τις θλίψεις, τους διωγμούς και τις πιέσεις που πέρασα για χάρη του Χριστού. Γιατί όταν φαίνεται πως έχω χάσει κάθε δύναμη, τότε είμαι πραγματικά δυνατός» (Β΄ Κορινθίους 12: 10). Η αρρώστια ή οι δοκιμασίες της ζωής μπορούν να φέρουν τον πιστό πιο κοντά στον Κύριο. Σε καιρούς ταραχής και θλίψης μπορούμε να αισθανθούμε το παρηγορητικό χέρι του Κυρίου και να Τον δούμε να αποκαλύπτεται σε μας κατά κάποιο ιδιαίτερο τρόπο καθώς Τον πλησιάζουμε διαμέσου της προσευχής!
Κι ακόμα, υπάρχει και τούτο. Όλ’ αυτά αποτελούν ένα μέρος στο σχέδιο του Θεού για να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Ο Κύριος επιτρέπει τις θλίψεις για να χτίσει χαρακτήρα στα παιδιά Του. «Καυχόμαστε ακόμα και στις δοκιμασίες, επειδή ξέρουμε καλά πως οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή, η υπομονή στο δοκιμασμένο χαρακτήρα, κι ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα» (Ρωμαίους 5: 3). Η θλίψη σφυρηλατεί χαρακτήρα.
Και τέλος, μερικές φορές ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις για να τιμωρήσει τα παιδιά Του για την ανυπακοή τους. Να θυμάσαι όμως καλά, ότι όλες οι θλίψεις δεν είναι αποτέλεσμα της τιμωρίας του Θεού. Όπως ακριβώς βλέπουμε τον Θεό να ευλογεί τα παιδιά Του, κατά τον ίδιο τρόπο, είναι δυνατόν αμαρτωλοί και ασεβείς άνθρωποι ν’ απολαμβάνουν υγεία και πλούτη στη ζωή τους…
Ο Θεός είναι γεμάτος αγάπη και πάντοτε κάνει το καλό. Ο Λόγος του Θεού λέει, «Οι σκέψεις μου δεν είναι σαν τις δικές σας σκέψεις», λέει ο Κύριος, «και τα έργα σας δεν είναι όπως τα δικά μου έργα. Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, τόσο απέχουν τα έργα μου απ’ τα δικά σας, οι σκέψεις μου από τις σκέψεις σας» (Ησαίας 55: 8, 9). Ο Θεός βρίσκεται στο Θρόνο Του, βασιλεύει και κυβερνάει αυτό το σύμπαν.
Ο κάθε αναγεννημένος χριστιανός αναγνωρίζει τις αδικίες που υπάρχουν σ’ αυτό τον κόσμο. Όμως, μπορούμε να εμπιστευόμαστε στον Θεό ακόμα κι όταν τα πράγματα φαίνονται «άδικα» γύρω μας. «Είμαστε βέβαιοι ότι, αν αγαπά κανείς το Θεό, ο Θεός κάνει τα πάντα να συντελούν στο καλό του. Αυτό ισχύει για όσους κάλεσε ο Θεός σύμφωνα με το λυτρωτικό του σχέδιο» (Ρωμαίους 8: 28). Παρόλο που το περιορισμένο μυαλό μας δεν μπορεί να καταλάβει κάποιες από τις φαινομενικές αδικίες που υπάρχουν σ’ αυτή τη ζωή, όπως είναι οι άνθρωποι που υποφέρουν, τα παιδιά που είναι άρρωστα βαριά, κλπ. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός έχει ένα σκοπό κι ένα σχέδιο για τον καθένα, και παρ’ όλ’ αυτά ρωτάμε το «γιατί»…
Σε ρωτάω, αγαπητέ μου, «Σ’ αυτό τον καταραμένο από την αμαρτία κόσμο που ζούμε σήμερα υπάρχει κάτι που να είναι δίκαιο; Η ζωή επάνω στη γη, προτού αμαρτήσει ο Αδάμ και επιφέρει τη θλίψη και την κατάρα στο ανθρώπινο γένος, ήταν ένας παράδεισος. Μιλάμε για «αθώους» ανθρώπους που υποφέρουν, κι έτσι φαίνεται να είναι. Ωστόσο, ξεχνάμε ν’ αντιμετωπίσουμε το Λόγο του Θεού σαν το κριτήριο της ανάλυσής μας. ΟΛΟΙ μας είμαστε ένας απειθής λαός που δεν έχει κανένα δικαίωμα να λέει στο Δημιουργό του τί είναι σωστό και τί είναι λάθος! «Γιατί τα πάντα δι’ αυτού ήρθαν στην ύπαρξη, όσα στον ουρανό κι όσα στη γη… ό,τι υπάρχει είναι πλασμένο δι’ αυτού κι αυτόν έχει σκοπό του. Υπάρχει αυτός πριν από καθετί κι αυτός τα πάντα συγκρατεί» (Κολοσσαείς 1: 16, 17).
Διαμέσου της απέραντης χάρης και του ελέους Του, έχουμε μια ελεύθερη θέληση για να ζούμε είτε μαζί με τον Θεό είτε χωρίς Αυτόν. Αν ο καθένας μας έπαιρνε αυτό που του άξιζε από τον Παντοδύναμο Θεό, τότε όλοι μας θα έπρεπε να καιγόμαστε στην Κόλαση, λόγω της αμαρτωλότητάς μας. «Το λέει και η Γραφή: Δεν υπάρχει δίκαιος άνθρωπος, ούτε ένας» (Ρωμαίους 3: 10). «Γιατί όλοι αμάρτησαν και βρίσκονται μακριά από τη δόξα του Θεού» (Ρωμαίους 3: 23). Έτσι, στην πραγματικότητα κανένας άνθρωπος δεν είναι αθώος! Το γεγονός είναι ότι ο Θεός αγαπάει το ανθρώπινο γένος, τη δημιουργία Του! Αυτό το έχει αποδείξει στέλνοντας τον Ιησού Χριστό να πεθάνει για τις αμαρτίες μας. «Γιατί ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό Του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωάννης 3: 17).
Το ερώτημα που θα έπρεπε να κάνουμε είναι τούτο: Γιατί ο αθώος Ιησούς Χριστός υπέφερε στο σταυρό για σένα και για μένα;» Η απάντηση είναι: «Γιατί ο Χριστός υπέμεινε το πάθος μια για πάντα για τις αμαρτίες μας, ένας δίκαιος για χάρη των αμαρτωλών, για να μας φέρει κοντά στο Θεό. Θανατώθηκε σωματικά, το Πνεύμα όμως τον ζωοποίησε» (Α΄ Πέτρου 3: 18). Αν δεν έχεις δεχτεί ποτέ τον Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα σου, κάμε το τώρα! Αυτός υπέφερε το σταυρό και έχυσε το αίμα Του για να πληρώσει για τις αμαρτίες σου. Πήγαινε κοντά Του με δυο λόγια προσευχής κι εξομολογήσου τις αμαρτίες σου. Ζήτησέ Του να σώσει την ψυχή σου και να έρθει στην καρδιά σου και στη ζωή σου!