ΤΟ τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της Κυριακής 14 Αυγούστου 2005 έχει αφήσει στην ψυχή του κάθε Έλληνα σε Ελλάδα και Κύπρο ανεξίτηλη τη σφραγίδα της θλίψης.
Πέρα από τις επανειλημμένες, κουραστικές καμιά φορά, αναφορές των τηλεοπτικών κυρίως μέσων για τη βήμα βήμα πρόοδο των ερευνών, των ιατροδικαστικών εξετάσεων και των αναλύσεων των ευρημάτων κάθε φύσεως, εκείνο που μένει είναι ένα ερώτημα: γιατί. Χιλιάδες «γιατί» βασανίζουν τη σκέψη των αρμοδίων αλλά κυρίως τις καρδιές των συγγενών, των οικογενειών, των γνωστών και φίλων των θυμάτων.
Αλλά από τις πρώτες κιόλας μέρες το βασικό συμπέρασμα που κατέληγαν οι ειδικοί σχετικά με τα αίτια της πτώσης του αεροπλάνου ήταν η έλλειψη επικοινωνίας για διάφορους λόγους και σε διάφορα επίπεδα: Έλλειψη επικοινωνίας των πιλότων με τα αεροδρόμια, έλλειψη επικοινωνίας των διαφόρων υπηρεσιών μεταξύ τους, έλλειψη επικοινωνίας των πύργων ελέγχου των αεροδρομίων, έλλειψη επικοινωνίας… Ίσως αν είχε στείλει σήμα έγκαιρα ο ένας… ίσως αν είχε ειδοποιηθεί μία ώρα νωρίτερα ο άλλος, κάτι να είχε γίνει. Ίσως η καταστροφή να μην ήταν ο απόλυτος θάνατος. Ίσως…
Κάπως έτσι μοιάζει και το καθημερινό δράμα του σύγχρονου ανθρώπου μακριά από τον Θεό. Πλήρως εξοπλισμένος με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, της επιστήμης, της ενημέρωσης, χάνεται αβοήθητος μέσα στην αποτυχία του να οργανώσει τον εαυτό του, να κρατήσει ψηλά τις στοιχειώδεις πνευματικές ή ηθικές αξίες, να κρατήσει ζωντανό τον θεσμό της οικογένειας, του γάμου, της φιλίας. Εκατομμύρια άνθρωποι χάνονται κάθε μέρα από το έιτζ, από άλλες παλιότερες μάστιγες που αναβιώνουν χάρη στην καταστροφή του περιβάλλοντος ή της βιομηχανικής επέκτασης και των πυρηνικών καταστροφών.
Μα πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος έχει αποτύχει στον –τόσο πολυδιαφημισμένο παλιότερα– τομέα των ιδεολογιών. Σήμερα τα παιδιά ξεκινούν τη ζωή τους χωρίς ιδέες –εκτός απ’ αυτές της τηλεόρασης· οι νέοι ξεκινούν την καριέρα τους χωρίς ιδεολογικές υποδομές, εκτός από εκείνες της ζούγκλας –ο θάνατός σου η ζωή μου· οι ηλικιωμένοι τρέμουν στην ιδέα πως κανένας δεν θα γυρίσει να τους κοιτάξει, αφού κάθε ιδέα για αγάπη ή συμπόνια στον γέροντα τείνει να εκλείψει. Η ανθρώπινη τραγωδία σε όλο της το μεγαλείο. Και όλα αυτά γιατί; Το πόρισμα έχει από παλιά εκδοθεί: έλλειψη επικοινωνίας με τον αληθινό Θεό.
Η προειδοποίηση του Δημιουργού στο πλάσμα του από τη χαραυγή ακόμα της ιστορίας του homo sapiens, με τον συμβολισμό του απαγορευμένου καρπού, ήταν συγκεκριμένη: «Από τη στιγμή που η αμαρτία θα μπει στην καρδιά σας, θα διακοπεί η επικοινωνία σας με τον Θεό, την πηγή της Ζωής, και θα πεθάνετε». Δεν ήταν απειλή, ήταν προειδοποίηση αγάπης.
Χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Χριστός έδινε το μυστικό της ζωής και της επιτυχίας στη νεογέννητη Εκκλησία του, που ήταν ο πρώτος εκείνος πυρήνας των δώδεκα μαθητών του:
«Μείνετε ενωμένοι μαζί μου∙ τότε θα ‘μαι κι εγώ ενωμένος μαζί σας…
Τα δικά μου τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή μου,
κι εγώ τα αναγνωρίζω και με ακολουθούν…»
(Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο 15,4 και 10,27 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου).
Η πλήρης επικοινωνία με τον Θεό!
Έχεις εσύ, φίλε μου, αυτή την επικοινωνία με τον Θεό; Ακούς τη φωνή του; Είσαι δικό του «πρόβατο»; Μ’ άλλα λόγια έχεις ζητήσει να σε κάνει δικόν του άνθρωπο ο Θεός, δικό του καινούργιο πνευματικό δημιούργημα; Ζήτησέ του με ειλικρίνεια και με πίστη να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και να σε αλλάξει μέσα σου. Να μπορείς να του μιλάς με την προσευχή κι εκείνος να σου μιλάει μέσα από τον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Και να είσαι σίγουρος πως με μια τέτοια ασφαλή και διαρκή επικοινωνία με τον Θεό η όποια πτήση της ζωής σου δεν θα αποτύχει ποτέ. Ο ίδιος ο Χριστός διαβεβαιώνει πως αυτή η επικοινωνία εξασφαλίζει την αιώνια ζωή:
«Εγώ τους δίνω αιώνια ζωή και δε θα χαθούν ποτέ…
(Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο 10,28 –νμβ).
ΧΑΡΗΣ Ι. ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗΣ